Hayatımızın en güzel yılları çocukluktur aslında. Dünyanın bütün dertlerinden uzak, sadece kendi dünyamız olan çocukluk.. O günlerin kıymetini bilememişiz oysa. Hep büyümek istemiştik delice. Ne oldu sanki şimdi büyüdükte. Tozpembe hayallerimiz siyah beyaz oldu bir anda.

Hayatın gerçekleriyle tanıştık kısa zamanda. Aşk dediler yarimiz yara oluverdi sol yanda. Bunun için mi büyümek istedik hep? O salıncakta sallandığımız,kör ebe oynadığımız günleri bu yüzden mi terk ettik? Sol yanımıza en büyük yara olan yar için miydi herşey ? Şimdi tekrar sorsalar bize büyümek istiyor musunuz ? diye. Bu kadar kolay terk edebilir miyiz çocukluğumuzu ?